sleutel
een sleutel
ligt op de hoogste plank
vergeten
het sleuteloog
waar het in past
is verroest
niemand weet het meer
dat ze daar nog zijn
de sleutel en het sleuteloog
zij die bij elkaar horen
verstoffen
zonder enige hoop
van een nieuwe ontmoeting
maar toch
heeft mijn hand ze gevonden
mijn ogen ze bekeken
mijn hart medeleiden gekregen
het gaat stroef
door de vele jaren
dat ze niet zijn gebruikt
de sleutel
opent
en ik vind
jou
ligt op de hoogste plank
vergeten
het sleuteloog
waar het in past
is verroest
niemand weet het meer
dat ze daar nog zijn
de sleutel en het sleuteloog
zij die bij elkaar horen
verstoffen
zonder enige hoop
van een nieuwe ontmoeting
maar toch
heeft mijn hand ze gevonden
mijn ogen ze bekeken
mijn hart medeleiden gekregen
het gaat stroef
door de vele jaren
dat ze niet zijn gebruikt
de sleutel
opent
en ik vind
jou
Reacties op dit gedicht
| Ylaide: | Dinsdag, maart 04, 2008 11:00 |
| Hee meis, ik heb een uitdaging voor je: evenwichtsbalk | |
| Ylaide: | Zondag, maart 02, 2008 14:42 |
| hm.. heel erg mooi gedaan:) vooral het einde is mooi en verassend.. Liefs |
|
| lexx: | Zaterdag, maart 01, 2008 15:34 |
| :) mooi! het oude vergeten slot ..(inbraakvrije ruimtes, liefs zonder ''ultra-moderne code hé?) goed geschreven! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pia ^^ | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||