Schreeuwend verdriet
Twee handen voor mijn ogen
Een fluisterende stem
Niemand weet dat ik heb gelogen
Niemand weet wie ik werkelijk ben
Een greep strak om mijn armen
Hoe jij kwaad en dwingend riep
Ik wilde jouw hart verwarmen
Maar de pijn zat nog te diep
Één gedachte in mijn hoofd
Een sombere plek op aarde
Dat ik jou heb geloofd
Maar je liet me in mijn waarde
Twee tranen op mijn wangen
Van de schreeuwende pijn
Voel ik alleen het verlangen
Niet meer zo alleen te zijn
Een fluisterende stem
Niemand weet dat ik heb gelogen
Niemand weet wie ik werkelijk ben
Een greep strak om mijn armen
Hoe jij kwaad en dwingend riep
Ik wilde jouw hart verwarmen
Maar de pijn zat nog te diep
Één gedachte in mijn hoofd
Een sombere plek op aarde
Dat ik jou heb geloofd
Maar je liet me in mijn waarde
Twee tranen op mijn wangen
Van de schreeuwende pijn
Voel ik alleen het verlangen
Niet meer zo alleen te zijn
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Vrijdag, maart 07, 2008 14:59 |
| je gedicht ontroerd me lieve groet sonja | |
| melia: | Zondag, maart 02, 2008 16:59 |
| echt mooi geschreven ik krijg er de rillingen van groetekes melia |
|
| Otsuku: | Zondag, maart 02, 2008 16:39 |
| Wat een verhalen :) Het is waar wat je zegt, dat zeker. Ik heb me vaak genoeg vergist in mensen. Ik heb zeker niet meer het idee dat alles in de wereld mooi en aardig is daarvoor bestaan er gewoon teveel tegenslagen, oorlogen, ziektes, gemene mensen en noem maar op. Maar ik geloof mijn hart en de woorden bijde niet helemaal. Allebei hebben ze het vaak genoeg fout gehad. Het leven leven met vallen en opstaan dan maar. |
|
| MayadeBij*: | Zondag, maart 02, 2008 16:24 |
| de warme deken van je afgooien ;) (ik apprecieer je niet voor de bescherming; ik ben prima in staat om zèlf te vechten; en jou daarbij van enig noodlot te behoeden) it´s a freaky game. met vele tactieken die de meesten niet of nooit zullen begrijpen (zucht..) op je hart vertrouwen; en nooit op woorden. dat eigenlijk.. nah. enough bla.bla! | |
| MayadeBij*: | Zondag, maart 02, 2008 16:18 |
| ditmaal was de aanleiding een verzoek tot ´complot´ waarbij mensen blijkbaar vergeten dat ik hoe dan ook enorm veel respect voor mijn vijanden heb (als ze mij niets deden waren ze lucht.. tenslotte) ik hou niet van samenspannen. trek op die momenten alles en iedereen in twijfel (terecht of onterecht) het leven is complex voor bepaalde geesten.. alles is niet leuk en aardig; de wereld is hard en gemeen. basta. x | |
| MayadeBij*: | Zondag, maart 02, 2008 16:11 |
| ik heb vèèl (teveel) pijn gekend (die moet je ondergaan en bevechten.. steeds weer) mijn vertrouwen in liefde en intermenselijke connectie is soms (opeens) erg laag; maar de kracht om het toch te proberen groter dan alles wat ik ken.. een mens kan veel hebben; dus op naar een beter leven! (met horten stoten fouten en excuses. vuur en water.. storm en luwte.. ´t is niet anders) kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Otsuku | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||