Als elk stukje sterft...
Als elk stukje sterft…
door de kronkels in mijn hoofd
blijkt de rechte lijn een eenzaam gegeven te zijn
wijk ik af naar zijwegen en verlaat ik haar
of vergeet ik wie ze ooit eens was
kan ik vertellen dat ik gelukkig ben
en deze tijd wil delen met diegenen die ik achterlaat
hun diepe droefheid te aanvaarden in mijn eigen leven
maar verder dan de schaduwen van nieuwe vrienden kom ik niet
een egoïstische droom en de littekens van twijfel
blijven moedeloos achter
het neerwaarts gevecht der jaren, verdoemd voor eeuwig
verblindt door harteloze gedachten
mijn drank gedeeld om toch maar hier te blijven
onaangepast als het maar zijn kan
bedrijf ik leugens tot de dood me in zal halen
en het einde uiteindelijk allang vergeten lijkt…
esteban 03/03/2008
Reacties op dit gedicht
| wraakengel: | Dinsdag, maart 04, 2008 21:40 |
| Hola Lexx no soy muerto hombre, alleen een beetje een zwartkijker, maar ik werk eraan. groeten esteban |
|
| wraakengel: | Dinsdag, maart 04, 2008 21:39 |
| Bedankt Martine... groeten esteban |
|
| wraakengel: | Dinsdag, maart 04, 2008 21:38 |
| Thanks Lily May... groeten esteban |
|
| lexx: | Maandag, maart 03, 2008 21:41 |
| esteban el muerto, viva la esteban. je trekt het te zeer in het zwarte ..maakt het voor mij niet meer boeiend, gejammer hé? je kan mucho beter. | |
| verhavert: | Maandag, maart 03, 2008 20:27 |
| stilmakend jouw woorden esteban lieve groetjes martine |
|
| Lily May Parker: | Maandag, maart 03, 2008 18:40 |
| droefmooi dit liefs Lily May xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||