oorlog
Doodse stilte,
Helse kilte,
Schreeuwende mensen op de straten.
Plotseling is alles weer verlaten.
Een moeder met een kind,
Rennen met blote voeten door ’t grind.
Het grind wordt bezaaid met bloed.
De stad verkeert in een rode gloed.
Alle huizen staan in brand,
Dit is een god verlaten land.
Ik zie kinderen met geweren,
Te jong om zichzelf te verweren.
Dit zijn wonden die niet meer genezen,
Om dag en nacht voor je leven te vrezen.
Bang voor de dood,
Bang voor het leven.
Helse kilte,
Schreeuwende mensen op de straten.
Plotseling is alles weer verlaten.
Een moeder met een kind,
Rennen met blote voeten door ’t grind.
Het grind wordt bezaaid met bloed.
De stad verkeert in een rode gloed.
Alle huizen staan in brand,
Dit is een god verlaten land.
Ik zie kinderen met geweren,
Te jong om zichzelf te verweren.
Dit zijn wonden die niet meer genezen,
Om dag en nacht voor je leven te vrezen.
Bang voor de dood,
Bang voor het leven.
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Maandag, maart 17, 2008 23:39 |
| in oorlogstijd valt alles om wat recht is blijkt vervolgens krom vriendschap eindigt door verraad in hoofden overweegt de haat overal verschijnt het drek de geur van angst maakt voelbaar gek Aansprekend gedicht! Liefs, Ludy |
|
| Dalivia: | Donderdag, maart 06, 2008 16:23 |
| Mooi gedicht :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: lothori | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||