vergeef me
vergeef me,
als ik even mijn ogen sluit,
als ik de andere kant op kijk,
als jij je gevoelens uit.
vergeef me,
als mijn lichaam verhit raakt,
mijn ogen vuur spuwen,
als je zegt dat je me kapot maakt.
vergeef me,
dat ik soms van je afloop,
ik je mijn rug toekeer,
mijn tranen verstop in je kussensloop.
want vergeet niet,
dat jij je niet kunt binden,
je leven een puinhoop is,
maar je wel je rust bij mij wilt vinden.
Reacties op dit gedicht
| vat: | Dinsdag, maart 04, 2008 09:01 |
| dat soort dingen zijn wel moeilijk, rust bieden als het zo moeilijk is. Maar als je dat kan zonder jezelf te verliezen vind ik het wel heel erg knap | |
| lexx: | Dinsdag, maart 04, 2008 08:04 |
| :) oeh. | |
| sensi: | Dinsdag, maart 04, 2008 08:02 |
| :S verwarrend stukje. "als je zegt dat je me kapot maakt" "maar je wel je rust bij mij wilt vinden" ? ''t is mij nog veeeel te vroeg om dit te ontleden. Goedemorgen dan maar! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: babbous | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||