gatenhart..
De stilte die ik hoor…
De leegte die ik voel…
Niemand snapt wat ik bedoel…
De mensen praten maar
ik hoor het niet…
De woorden langzaam langs me heen…
Ik ben me mezelf niet ik voel me zo alleen
Het lijkt alsof messen door me hart zijn gestoken…
Of al het bloed mijn tranen zijn…
De gaten van mijn hart zullen die nog te dichten zijn?
De gaten waardoor de leegte ontstaat…
De gaten waar de stilte door heen gaat…
Het gevoel als of iedereen mij in de steek laat…
Zo alleen zonder mensen om me heen…
Ziet niemand dan wat ik mis…
Merkt niemand dat mijn zo hart donker is?
De leegte die ik voel…
Niemand snapt wat ik bedoel…
De mensen praten maar
ik hoor het niet…
De woorden langzaam langs me heen…
Ik ben me mezelf niet ik voel me zo alleen
Het lijkt alsof messen door me hart zijn gestoken…
Of al het bloed mijn tranen zijn…
De gaten van mijn hart zullen die nog te dichten zijn?
De gaten waardoor de leegte ontstaat…
De gaten waar de stilte door heen gaat…
Het gevoel als of iedereen mij in de steek laat…
Zo alleen zonder mensen om me heen…
Ziet niemand dan wat ik mis…
Merkt niemand dat mijn zo hart donker is?
Reacties op dit gedicht
| m00n: | Donderdag, maart 06, 2008 09:44 |
| erg herkenbaar. ik weet zeker dat er iemand is die het wel merkt. true friends are hard to find harder to leave and impossible to forget! XxX moon |
|
Over dit gedicht
| Auteur: miekja | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||