Zwijgen is zilver en spreken is gou
Zwijgen is zilver, spreken is goud.
Jouw zelf-destructieve gevoel,
werd verwoord door jouw
als versteende mond.
Ik zag jou staren in het niets.
Alsof er geen zicht meer is.
werd verwoord door jouw
als versteende mond.
Ik zag jou staren in het niets.
Alsof er geen zicht meer is.
Geen licht lijkt te komen door jouw
wolkendek vol tranen.
Grijs en donker.
Onbereikbaar,
zelfs voor jouw eigen pijn.
Alsof leven en dood
al niet meer gescheiden zijn.
wolkendek vol tranen.
Grijs en donker.
Onbereikbaar,
zelfs voor jouw eigen pijn.
Alsof leven en dood
al niet meer gescheiden zijn.
Toch, jouw woorden deden
tranenwolken breken, bij ons.
Brokken in kelen werden weggeslikt.
Dat bracht jij teweeg.
En misschien zag je het nog niet,
en hoorde je het jezelf zeggen.
Jouw spreken, zo triest
droeg hoop in zich.
Omdat je sprak.
tranenwolken breken, bij ons.
Brokken in kelen werden weggeslikt.
Dat bracht jij teweeg.
En misschien zag je het nog niet,
en hoorde je het jezelf zeggen.
Jouw spreken, zo triest
droeg hoop in zich.
Omdat je sprak.
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Vrijdag, april 25, 2008 23:52 |
| Prachtig stilmakend en zeer zeker heel raak verwoord deze pracht in dit gedicht. Liefs van Marousia | |
| CBR: | Vrijdag, april 25, 2008 11:06 |
| Een prachtig rakend schrijven! liefs cbr |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, maart 04, 2008 22:37 |
| rakend en stilmakend mooi geschreven met prachtige afsluiter! liefs kerima ellouise |
|
| ninodepino: | Dinsdag, maart 04, 2008 17:49 |
| prachtig epistel, hoe een ons met één mond kan spreken... liefs, nino. |
|
| MayadeBij*: | Dinsdag, maart 04, 2008 17:31 |
| DRAMA :) aha aha. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||