Um bel brilhando despedaçado
Um bel brilhando despedaçado
Ik zat gevangen in een glanzende bel
er waren geen hoeken, geen wegen
geen deuren waar ik een uitweg vond
dagenlang duizelde ik rond
ik gaf me over aan angst en leugens
wist dat er niets anders voor me was
het glanzen deed pijn aan mijn ogen
de bel was te mooi en rond gebogen
ik liet je geen keus en je sloeg het kapot
de glans viel naar beneden
je bent alleen en verlaten door mij
want ik sla mijn vleugels uit, ik ben vrij
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, maart 05, 2008 21:01 |
| Wat prachtig mooi geschreven..En die foto is geweldig! Liefs van mij Dicky |
|
| Anouk*jee: | Woensdag, maart 05, 2008 19:43 |
| wauw elk woord, elke zin zo mooi! x |
|
| switi lobi: | Woensdag, maart 05, 2008 18:11 |
| Een beelschone weergave; in alles. Liefs, switi lobi |
|
| Innerchild: | Woensdag, maart 05, 2008 17:20 |
| Ontzettend mooi beeld schets je hier ... Knap gedicht ! Liefs, Inner |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Veerle_L | ||
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||