Fluister.
Daar is ze,
gelegen aan het strand,
zich uitstrekkend
van hier
tot voorbij de horizon.
Daar is ze,
gevuld met bodemloze geheimen,
zich vergenoegend
van eenzaam verdriet.
Daar is ze,
onverstoorbaar verder ruisend,
zich bewust
van de eigen kracht.
Dieper en dieper
graaft ze,
geheimen met zich meedragend.
Haar golven wenken.
Het is oké.
Ze fluistert mijn naam...
gelegen aan het strand,
zich uitstrekkend
van hier
tot voorbij de horizon.
Daar is ze,
gevuld met bodemloze geheimen,
zich vergenoegend
van eenzaam verdriet.
Daar is ze,
onverstoorbaar verder ruisend,
zich bewust
van de eigen kracht.
Dieper en dieper
graaft ze,
geheimen met zich meedragend.
Haar golven wenken.
Het is oké.
Ze fluistert mijn naam...
Reacties op dit gedicht
| Jotara Ephedra: | Maandag, mei 05, 2008 16:57 |
| Hey! Met beetje vertraging, maar ''k heb ze toch (zoals beloofd) allemaal gelezen! Ge schrijft echt goed meid! Tot morgen eh ;) xxx |
|
| Matthieu Hermans: | Woensdag, maart 05, 2008 23:15 |
| zeer goed in woorden neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: valerie bardyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||