verloren maatschappij
In oneindige leegte kijk ik in het niks
Doelloos werpt mijn blik zich op
Gedragen op de vleugels van de phoenix
Tot ik verdwaal ergens in mijn eigen kop
Onbereikbaar voor mijn hersenspinsels
Flarden niet wetend waar heen te gaan
Onsamenhangende dromen en beginsels
Woorden die niemand kan verstaan
In mijn ontastbare naaktheid gewaad
Laat ik mijn omhulsels langzaam vallen
En wordt er over mijn bestaan gepraat
Hoor ik betweters hun dronken brallen
En als ik dan aanschouw hun verdorvenheid
Zie ik een zwart gat in hun gedachtegang
Met een televisiesoap als levenswijsheid
Dit wordt een maatschappij zijn ondergang
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Freyer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||