Twijfels knagen aan mij..
en ik ga nadenken..
over het beste voor jou..
maar toch kies ik de..
verdomde verliefde weg.
Oh ik voel me zo naïef..
en elke dag en elke nacht..
kijk ik terug naar..
hoe alles is gelopen..
en het is zo’n hard leven..
terwijl mijn vuisten..
dwars door alle..
tegenwinden slaan..
heb ik momenten..
dat ik op wil geven..
Als stemmen beginnen..
te schreeuwen is het al te ver..
duidelijke overheersing..
van niet weten hoe alles moet..
de eeuwige stress..
van verborgenheid..
en het is waanzin..
maar mijn gevoelens..
draaien alles in elkaar..
en elke keer als ik stappen maak..
kom ik bij niets uit..
het is zo hard, zo hard.
De wereld kijkt naar me..
en vraagt zich af..
hoe ik me echt voel..
van binnen..
ik verwar mensen met..
voor een deel te vertellen..
hoe ik me voel..
en vervolgens..
het af te kappen..
omdat mijn angst bepaald..
dat het beter is dat ze mij niet kennen.
Maar hoe zit het dan..
met mijn gevoel..
en wat mijn hart zegt..
moet ik dan mijn verstand volgen..
en de weg nemen wat me het beste lijkt voor jou..
of moet ik mijn hart volgen wat uitkomt bij jou..
Ik weet het niet meer..
het enigste wat ik weet is..
dat ik van je hou..
godallemachtig veel..
en dat het laatste wat ik wil..
is jou leven verzieken met het mijne.