Ik ben op.
Ik ben zo moe
Ik kan niet meer..
Ik heb de hoop opgegeven
Hopelijk duurt het nog maar even
Het heeft geen zin meer
Ook al probeer ik telkens weer
Ik ben zo uitgeteld
Ik ben niet zo’n held
Mijn hoofd is precies een slagveld
Ik wil het ook helemaal niet proberen
Als jullie dat nou gewoon accepteren
Sorry, dat ik jullie teleurstel maar het leven laat me koud
En dat zei dan een meisje van 17 jaar oud…
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, juli 31, 2008 23:24 |
| toen je meer dan moe was, verlangde naar eindigheid van het bestaan wat je te leiden had, toen je gaandeweg toch nog kleine doorgangen vond, deed je wellicht het beste met je inzicht dat je toen kon doen. groetje, hans |
|
| Allysson: | Vrijdag, mei 23, 2008 09:39 |
| Herkenbaar... als je ergens over wilt praten, stuur maar een berichtje. Mss ben ik geen professional maar meestal helpt eht al als je je hart een keer gelucht hebt. | |
| Verdrietig-meisje: | Maandag, maart 17, 2008 19:01 |
| Dit is voor mij heel herkenbaar.. Zo denk ik over het leven, en ik ben 18.. Heb je hulp? Want dit kun je niet alleen.. Sterkte!! Groetjes Verdrietig-meisje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: an.ne-marie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||