Helen
~*~
Ik weet dat ik een stap
naar voren deed
Greep naar de stronk
van al dat menselijk leed
Zag de pijn
een wond die moeilijk
helen kon
Luisterde naar woorden
die elk begrip vermoordden
Gaf al mijn liefde
en onvermoede krachten
We huilden
en we lachten
Tot hij sterk genoeg was
...mij verliet
En opnieuw begon
~*~
Reacties op dit gedicht
| lejaeghere rudi: | Dinsdag, maart 12, 2002 12:37 |
| De meeste van je gedichten spreken vandaag trieste woorden, dit begon zo anders, maar het einde was terug triest. Alhoewel als hij opnieuw begint, moet de andere dit ook proberen. Mooi gedicht, Free. Groetjes, Rudi | |
| Nimf: | Dinsdag, maart 12, 2002 11:42 |
| auw... dat laatste doet pijn. erg gevoelig stukje. hoe zo weinig woorden zoveel kunnen doen! | |
| Driegeetjes: | Dinsdag, maart 12, 2002 11:21 |
| ............. DrieGeetjes |
|
| Ton Rijkers: | Dinsdag, maart 12, 2002 11:06 |
| Hallo Free, De tragiek spreekt boekdelen in dit gedicht.Je kunt gewoon de pijn, teleurstelling en het verdriet eruit voelen........... Groetjes, Ton Rijkers |
|
| christina: | Dinsdag, maart 12, 2002 10:13 |
| Lieve Free Don't give up Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||