voor de ongelukkigen
het wolkje en de zon,
even hadden zij het gevoel van ik wou dat ik het kon.
samen keken zij naar beneden,
en verbaasde zich erover dat er zo wordt geleden.
een bank in het park,
hij praatte tegen haar als zij ware een hark.
zij keek om haar heen,
en wilde op de vlucht snel en alleen.
en toch komt er een moment in hun leven,
dat er vreugde wordt gegeven.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Henny | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||