alleen :(
Opgeslokt door de vele tranen
Ligt ze daar nu levens loos
terwijl ze schreeuwt van de pijn
en niemand, niemand haar hoort
in gedachte bebloed en verscheurd
in werkelijkheid alleen rode ogen
van het huilen, van het constant smeken
in de hoop, dat er nog wat te redden is
met haar ogen gericht op de muur
terwijl de tranen op de grond vallen
geen woorden om dit te herstellen
want het is te laat, veel te laat
Ligt ze daar nu levens loos
terwijl ze schreeuwt van de pijn
en niemand, niemand haar hoort
in gedachte bebloed en verscheurd
in werkelijkheid alleen rode ogen
van het huilen, van het constant smeken
in de hoop, dat er nog wat te redden is
met haar ogen gericht op de muur
terwijl de tranen op de grond vallen
geen woorden om dit te herstellen
want het is te laat, veel te laat
Reacties op dit gedicht
| miek91: | Vrijdag, maart 14, 2008 18:22 |
| you''re not alone ... | |
| mary.-.lou: | Donderdag, maart 13, 2008 21:31 |
| Heeeel mooi! Geef niet op!! Het is niet te laat! |
|
| fran92: | Donderdag, maart 13, 2008 20:11 |
| Nooit is het te laat om op nieuw te beginnen. Er is altijd hoop zolang je die zelf maar hebt. Het kost tijd. Liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Waarheidsgetrouw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||