alleen
ik ben weer alleen thuis
het is stil donker en koud
de lichten zijn aan en de verwarming ook
maar het blijft donker en koud
ik ga in een hoekje zitten
en begin te schrijven
schrijven met bloed
dit voelt wel goed denk ik dan
ik ga naar mijn radio
en zet mijn favoriete muziek op
geluid denk ik dan
maar ik hoor het niet
ik voel de trillingen maar verder niets
ik zit te ver in mijn muur
om nog echt iets te voelen of horen
en dan voel ik toch iets
het is een koude vlaag
een vlaag van herinneringen
ze verscheuren mij
ik zak in een
en begin te wenen en te beven
ik denk waarom
waarom kan ik het niet los laten
waarom kan ik het niet verwerken
en dan schiet het antwoord mij te binnen
ik kan het niet verwerken zolang jij leeft
en achter me aan zit
het is stil donker en koud
de lichten zijn aan en de verwarming ook
maar het blijft donker en koud
ik ga in een hoekje zitten
en begin te schrijven
schrijven met bloed
dit voelt wel goed denk ik dan
ik ga naar mijn radio
en zet mijn favoriete muziek op
geluid denk ik dan
maar ik hoor het niet
ik voel de trillingen maar verder niets
ik zit te ver in mijn muur
om nog echt iets te voelen of horen
en dan voel ik toch iets
het is een koude vlaag
een vlaag van herinneringen
ze verscheuren mij
ik zak in een
en begin te wenen en te beven
ik denk waarom
waarom kan ik het niet los laten
waarom kan ik het niet verwerken
en dan schiet het antwoord mij te binnen
ik kan het niet verwerken zolang jij leeft
en achter me aan zit
Reacties op dit gedicht
| dangerous mind: | Maandag, maart 17, 2008 22:31 |
| he je moet je op jezelf concenteren niet op hem en echt mooi geschreven xxx |
|
| lexx: | Vrijdag, maart 14, 2008 09:24 |
| hoi miepke! :) goed geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: miepke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||