weten
zacht ritselen
de verstoorders
van mijn eeuwige weten
starend in het diepst van mijzelf
rusteloos snakkend naar
wijsheid
gespitst verlangend naar
een bezoek van de hoogste bron
mijn gedachten voortgestuwd
door de lawine van gevoelens
de klok, zinloos alert
onverbiddelijk voort tikkend
verzamel alles
wat ik ooit wist van waarheid
en gooi het op een
verwarrende hoop
en zie
hoe meer ik weet
hoe minder ik begrijp
hoe minder ik weet
het ware van gisteren
verworden tot
leugen van vandaag
wat blijft
is
liefde
Over dit gedicht
| Auteur: Phagos |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||