waarheen
mama waarom ging je weg
waarom liet je mij zo alleen
ik was nog veelste klein
ik stond te wachten bij een heg
keek de hele tijd om me heen
tranen vulde mijn ogen
totdat het besef was gekomen
dat je niet meer bij me terug zou komen
nu ben ik volwassen
en sta ik weer bij een heg
sta daar wat te dromen
mama je bent nog steeds weg
dat bevestigd mijn vermoeden
ik zal moeten leren leven
zonder mijn allerliefste moeder
waarom liet je mij zo alleen
ik was nog veelste klein
ik stond te wachten bij een heg
keek de hele tijd om me heen
tranen vulde mijn ogen
totdat het besef was gekomen
dat je niet meer bij me terug zou komen
nu ben ik volwassen
en sta ik weer bij een heg
sta daar wat te dromen
mama je bent nog steeds weg
dat bevestigd mijn vermoeden
ik zal moeten leren leven
zonder mijn allerliefste moeder
Reacties op dit gedicht
| MarkS: | Vrijdag, maart 15, 2002 15:02 |
| Weer erg gevoelig Wen...zo'n gebeurtenis laat vaak een diepe indruk achter. Ga zo door met schrijven! Liefs mark |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wendy102 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||