eenzame man op de rand
in zijn ogen zie je iets over zijn leven,dat het niet altijd makkelijk was..op zijn schouders draagt hij al zijn
problemen in een grote rugtas..toegeven zal hij nooit aan zijn verdriet..het vreet aan hem maar ervoor zwichten zal hij niet..blijft maar lopen zonder eens stil te staan..als je hem vraagt wat er is trekt hij een nors gezicht en zegt laat mij me gang maar gaan..maar als ie soms alleen is praat hij hard op..verdomme meisje mijn leven hangt nu in een strop..als hij wat gaat drinken word hij wat zwaarmoedig en probeert zich te uiten..dat zijn hart geen nieuwe liefde meer wil zodat hij dit allemaal kan afsluiten..eenzame voetstappen in het zand..maar zo is zijn leven elke dag op de rand..
problemen in een grote rugtas..toegeven zal hij nooit aan zijn verdriet..het vreet aan hem maar ervoor zwichten zal hij niet..blijft maar lopen zonder eens stil te staan..als je hem vraagt wat er is trekt hij een nors gezicht en zegt laat mij me gang maar gaan..maar als ie soms alleen is praat hij hard op..verdomme meisje mijn leven hangt nu in een strop..als hij wat gaat drinken word hij wat zwaarmoedig en probeert zich te uiten..dat zijn hart geen nieuwe liefde meer wil zodat hij dit allemaal kan afsluiten..eenzame voetstappen in het zand..maar zo is zijn leven elke dag op de rand..
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Dinsdag, maart 18, 2008 22:03 |
| droef maar sterk verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, maart 17, 2008 18:58 |
| goed geschreven ga door janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rambo john j | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||