Voor Marga IV
De wereld heeft geen kleur meer
Sinds die ene grauwe dag
Die dag toen ik de indruk kreeg
Dat je me niet meer mag
Je staat zo ver, ik kan er niet bij
Ookal zou ik je dolgraag aanraken
Maar tussen ons staat hij
Om mijn kansen kapot te maken
Slechts nog enige kleuren
Stralend van jou lach
En steeds vaker krijg ik de indruk
dat je me niet meer mag
De wereld is nu zwart
De kleuren zijn verdwenen
Om mij heen de grote donkere leegte
Waar ooit een mooi en helder licht heeft geschenen
Sinds die ene grauwe dag
Die dag toen ik de indruk kreeg
Dat je me niet meer mag
Je staat zo ver, ik kan er niet bij
Ookal zou ik je dolgraag aanraken
Maar tussen ons staat hij
Om mijn kansen kapot te maken
Slechts nog enige kleuren
Stralend van jou lach
En steeds vaker krijg ik de indruk
dat je me niet meer mag
De wereld is nu zwart
De kleuren zijn verdwenen
Om mij heen de grote donkere leegte
Waar ooit een mooi en helder licht heeft geschenen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Maarten Kuiper | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||