Schemering
Tussen het licht en donker
wanneer het gerijpte koren
zijn gouden schijn laat
als lijn tussen twee landen
de wereld even niets wordt
alsof het even stil staat
weg van glorie
en stil ongedwongen
loslaat van wat er is geweest
als afscheid nadert
weer een dag voorbij
in eindeloze gedachte vergaan
of het nooit is daar geweest
alleen vervaagd in stille dromen
tot sterren aan de hemel
de nacht weer laten vallen
het donker overheerst
demonen vervliegen
in tijd en geest
zal het verdriet van België
voor immer schijnen
Ter nagedachtenis van Hugo Claus
Diane
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Donderdag, maart 20, 2008 20:51 |
| Da''s mooi... Liefs, switi lobi |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, maart 20, 2008 15:52 |
| zeer mooi met warme woorden een ode gebracht | |
| Gert: | Donderdag, maart 20, 2008 09:44 |
| Mooie ode dit!! Groetjes, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Diane | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||