Zeven maanden geleden was jij wat me nog in leven hield .
zeven maanden later denk ik wtf heeft me bezield .
voor mij was je alles stond altijd voor je klaar .
dacht dat het hetzelfde was, wat raar
je hebt nooit van me gehouden alleen de manier hoe jij mij kon bespelen .
en dat wist je zelf ook dat ik alles voor je deed want dat waren er niet velen .
maar ik deed het wel met de gedachte dat je van me hield .
nu zeven maanden later op me kamer neergeknield .
tranen lopen over mijn wangen .
Kon ze na al die tijd niet meer bedwangen
wou je naast me hebben en je nooit meer laten gaan .
helaas is dat me ontdaan .
Oude foto's van jou en hier zit ik dan weer achter de computer .
een gedicht te schrijven over jou met tranen in me ogen.
Realiseer met elke dag meer dat alles wat je hebt gezegd was gelogen!
het enige wat ik na al die tijd besefte is dat ik jou wilde .
maar nu is het de harde woorden van jou die mij kilde .
en leer er wel van maar niet genoeg om het te begrijpen ,
lijkt alsof er iets is wat me hart dicht is aan het knijpen .
heb tegenover de goot gestaan .
maar ben toch voor het rechte pad gegaan .
en de weg ernaartoe is moeilijk en zwaar .
ga door een tijd die is vervelend en naar ,
moet ooit op een dag ben ik er en heb ik het gemaakt ,
en lach ik de mensen uit die mij hebben afgekraakt .
op me gedrag me manier van dingen aanpakken .
maar dat zijn mensen die me probeerde te makken .
maar gelukt is het hun niet want was sterk .
en ben het nog steeds en me verleden is iets wat ik afwerk.