Aan

Mijn wereld vraagt zich af,
waar je gebleven bent.

Het bed is leeg en het hele huis
zucht in stilte waar je adem mist,
je geur die nog hangt in de
hoeken van de bank -

de kussens scheef, waar

jij eerst lag, wachtend, lachend
met liefde in je ogen – weg
tot deuken in de stof.

Mijn wereld vraagt zich af,
waar je gebleven bent.

De haard alleen, knispert warm
en mijn vuur is nog steeds aan.

Geschreven door

Quando

Reacties op dit gedicht

Quando vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

hiljaa:	Zondag, maart 23, 2008 00:00
ik knisper hiervan... prachtig nufleifs--hiljaa--

switi lobi:	Zaterdag, maart 22, 2008 23:23
Bijzonder mooi! Liefs, switi lobi

Klaes:	Zaterdag, maart 22, 2008 22:46
en de ridder op het witte paard,verschijnt weldra... leafs/klaes

mienke:	Zaterdag, maart 22, 2008 19:42
..Wonderschoon geschreven..

Slave :	Zaterdag, maart 22, 2008 19:23
dit is poezie knap! Groet

lonely 1:	Zaterdag, maart 22, 2008 16:40
zo mooi!!!!! prachtig jouw gemis beschreven, héél mooi, liefs, hilde

Over dit gedicht

Auteur: Quando
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 22 maart 2008
Thema's: [Gemis]