ik weet zelf niet eens waarom ik zo om geef
ik snap niet waarom het me zo ontzettend raakt
ik zou willen weten waarom jou pijn mijn pijn is
ik zit vol met vragen en dat alles over dit

Allemaal vragen over jou wat je wil en wat je doet
onzettend veel vragen maar zo weinig antwoorden
zo vraag ik me af of het ooit nog goed komt
en of je wel wat aan me hebt

ik zou je zo ontzettend graag willen helpen
vertel het me dan vertel me wat ik moet doen
leg het me uit hoe ik jou van je pijn kan bevrijden
ik zou het zo graag voor je doen
maar diep van binnen weet ik het antwoord al

ik blijf je vragen stellen waarop ik het antwoord al weet
ik blijf alles wegdrukken ik wil het niet weten
dingen die je zegt ze zijn zo ontzettend eerlijk
ik wauw dat het allemaal een droom was dat jij morgen weer lacht

ik probeer je te overtuigen ik blijf tegen je praten
ik probeer je over te halen je in te houden
het is zo ontzettend moeilijk
maar ik vraaf me af of dit wel goed is
ik laat jou leiden omdat ik het simpel weg niet wil

het is zo gemeen zo egoistich ik weet het
het spijt me onntzettend dat ik zo doe
maar het idee
het idee zonder jou verder te moeten leven
met het gevoel dat het mijn schuld is
dat kan ik niet het spijt me zo ik kan het niet

niemand zou het weten maar ik zou me ontzettend schuldig voelen
ik weet het niemand zou begrijpen wat ik zou bedoelen