Om de beurt!
Om de beurt!
groot en geblondeerd
eerlijk en platvloers
schrobde zij de stenen trap
niet op haar mond gevallen
bezweet geïrriteerd
nam ze nu een flinke stap
ramde bij de buurvrouw aan:
van de week was het je beurt!
die zei: wat moet je nou, pietlut!
schuimbekkend spoog ze terug:
bang voor vuile jatten zeker
was jij jezelf wel? gore trut!
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Woensdag, maart 13, 2002 21:26 |
| hahahaha komt deze me niet bekend voor ???? of heb ik het helemaal mis ??? Sheen |
|
| lejaeghere rudi: | Woensdag, maart 13, 2002 12:29 |
| Wauw, wat een taal, maar ze spreekt heel direct aan, zoals ze uitgesproken is. Dit is óók poëzie, Laurens. Groetjes, Rudi. | |
| free: | Woensdag, maart 13, 2002 12:10 |
| hahahaha schaterlachen... 'k zag ze kijven die viswijven! liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||