Liefde.

Wat is liefde eigenlijk?
Liefde ontstaat ongemerkt,
liefde is ook onbeperkt
Liefde wordt je door gesterkt,
liefde moet worden verwerkt.

Als liefde éénmaal begint,
ontstaat er meestal snel een kind.
Als het eerste kind is ontstaan,
komen er snel meerderen aan.
Als het gezin dan is gesticht,
trekt men liefdeloos,
de deur achter zich dicht.

Er komt kommer en er komt kwel
en de liefde verdwijnt heel snel.
Ook dit ontstaat heel ongemerkt,
dan is de liefde plots beperkt.
Deze ellende moet worden verwerkt,
daardoor word je dan gesterkt.

En de kinderen dan?
Ja, die moeten veranderen van.
Kinderen kunnen als dat moet,
aanpassen kunnen kinderen heel goed.
Liefde was er toch ook onbeperkt,
dat heb ik aan het aantal kinderen gemerkt.

Ach de kinderen zijn nog klein,
die begrijpen nog niets van pijn.
Je kunt toch moeilijk met ze praten,
waarom jij ze alleen hebt gelaten.
Ze worden in een tehuis gestopt,
of bij een pleeggezin gedropt.

Daar lijkt het soms bijna fijn,
voor het eerst blijk je welkom te zijn.
Maar dat blijkt van korte duur,
alles wordt weer even koud en guur.
Je hebt een eigen kamertje gekregen,
alleen de reglementen vallen tegen.

Je moet je helemaal aan gaan passen,
jij moet een heel gezin verrassen.
Als het dankbare nieuwe kind,
wat eindelijk een eigen plekje vindt.
Met elke dag dezelfde vragen,
of jij soms nog iets hebt te klagen.

Men denkt niet aan jouw gevoel,
aan tafel heb je een eigen stoel.
Er lijkt helemaal niets aan de hand,
maar dat is alleen de buitenkant.
als alle pijn dan langzaam slijt,
ben jij je eigen ik helemaal kwijt.

Misschien klinkt het idioot,
maar elke dag ga je inwendig,
een heel klein beetje meer dood.
Je voelt je steeds meer verlaten,
maar niemand heeft er iets in de gaten.
Opnieuw ben je in de steek gelaten.

Je nieuwe moeder is een vreemde vrouw,
die steeds weer zegt ik houd van jou.
De nieuwe vader is een lelijke man,
waar je maar niet aan wennen kan.
Altijd kijkt hij alleen maart stil
en je voelt dat hij jou ook niet wil.

Jij moet een leegte op gaan vullen,
tussen allerlei vreemde spullen.
Een leegte die eens is ontstaan,
omdat hun eigen dochter dood is gegaan.
Welk kind kan dat in hemelsnaam aan,
om op een ander zijn plaats te staan.

En éénmaal gaan die gevoelens hinderen,
tussen jou en haar eigen kinderen.
Zij heeft het jou ook nooit verteld,
dat zij het zich ook anders had voorgesteld.
Jij lijkt in niets op haar eigen kind
en dat zij dat nog het aller ergste vindt.

Jouw nadeel is je bent erg gesloten,
je vertrouwen is finaal naar de kloten.
men heeft het helaas niet op tijd gemerkt,
het te kort aan echte liefde heeft gewerkt.
Je kunt een kamertje nog zo mooie behangen
en een dochterje er voor vangen.

Maar dan moet dat nieuwe kind,
voldoen aan wat de pleegmoeder vindt.
Die taak is voor elk kind te zwaar,
toch probeert het kind het maar.
Maar al doet ze nog zo haar best,
het zal nooit slagen voor een dergelijke test.

Juist dit maakt het eind zo triest,
iedereen heeft gewoon naast de post gepiest.
Een kinderziel dat al eens was gekraakt
en eigenlijk weer liefdeloos wordt afgemaakt.
Liefde was toch onbeperkt, daar heeft dit kind,
verdomde weinig van gemerkt.