(PS) mijn beklag
er heerst geen rouw
in hun hart geen berouw
ze zijn hun eigen kinderen
op zoek naar wat te worden
hoe en waar ze dat wanneer
elke boodschap hen gebracht
verkracht door een opvoeding
is gericht op hoe en wat
te zijn, hun komst
geen enkele verdienste
verdoemden van een wereld
zichzelf overtroffen in niets
dat hen ooit kan raken
laat staan een beetje liefde
voor wat leven zou
en ik schrei
hun zelfde tranen
op hetzelfde moment
dat we allen bloeden
dat wel allen zullen boeten
in hun hart geen berouw
ze zijn hun eigen kinderen
op zoek naar wat te worden
hoe en waar ze dat wanneer
elke boodschap hen gebracht
verkracht door een opvoeding
is gericht op hoe en wat
te zijn, hun komst
geen enkele verdienste
verdoemden van een wereld
zichzelf overtroffen in niets
dat hen ooit kan raken
laat staan een beetje liefde
voor wat leven zou
en ik schrei
hun zelfde tranen
op hetzelfde moment
dat we allen bloeden
dat wel allen zullen boeten
Reacties op dit gedicht
| roosjerood: | Maandag, maart 24, 2008 20:47 |
| krachtig verwoord | |
| Erna Muermans: | Maandag, maart 24, 2008 15:46 |
| sterk verwoord Frans groetekes |
|
| Chim: | Maandag, maart 24, 2008 15:27 |
| mooi, krachtig Grtz |
|
| Free@Bird: | Maandag, maart 24, 2008 13:36 |
| Heftig wel erg goed verwoord liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vlinderman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||