Rozen...
Rozen…
half naakt onder schaduwen
stijgt de temperatuur met 3.14 graden
sporen van een verloren Zondag op de schouders
doet ze opnieuw naar adem happen
een lofzang over liefde
die haar langzaam wakker maakt,
alleen tussen de vele lakens
mysteries aan het begin van een nieuwe dag,
onschuldig als een wit blad
kleurloos blijven de gordijnen gesloten,
tot het nooit meer overgaat
en ze enkel nog rozen schildert
op de gevels van haar huis…
esteban 24/03/2008
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Maandag, maart 24, 2008 20:27 |
| Schitterend esteban! graag gelezen liefs, kerima |
|
| Erna Muermans: | Maandag, maart 24, 2008 15:51 |
| prachtig neergezet groetekes |
|
| MayadeBij*: | Maandag, maart 24, 2008 13:00 |
| doet me aan een ´tattoo´ denken? mja.. sluit me bij onderstaande reactie aan, x | |
| sunset: | Maandag, maart 24, 2008 12:58 |
| Welk een poëtische pracht werd hier neergezet. Chapeau. Warme groet, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||