De bosgeest.
De bosgeest
Winters gelaten,gedonsd wit.
De uil blies onraad.
Onrust werd geboren.
Waar ben je,geest van het bos?
Een geruis wervelde in mij.
Verteerd door de tijd,
Pietje,zonder zeis.
Aardse dwaas,
laat deze drie dingen in hart en ziel doordringen.
Zoek evenwicht naar het licht.
Tederheid is de knecht van de liefde.
Uw ziel groeit als een bruid naar de morgen.
Hemeltje lief!Liefde.
Het had zo iets van eeuwig en altijd.
bokkie46
Reacties op dit gedicht
| Dianna: | Dinsdag, maart 25, 2008 20:58 |
| Heel warm en bijzonder verwoord, woord voor woord... Liefs Dianna |
|
| Gewoon Amy: | Dinsdag, maart 25, 2008 19:30 |
| Geweldig! liefs amy |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, maart 25, 2008 11:52 |
| Heerlijk dit, het warmt en geeft een zachte glimlach Lieve groet Cobie Kuzzzz |
|
| verhavert: | Dinsdag, maart 25, 2008 11:45 |
| ééntje naar mijn hart lieve groetjes martine |
|
| hiljaa: | Dinsdag, maart 25, 2008 09:57 |
| geestrijk verwoord knufleifs--hiljaa-- |
|
| roosjerood: | Dinsdag, maart 25, 2008 09:52 |
| heel bijzonder schrijven wel mooi verwoord |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bokkie46 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||