Opa ik zal altijd van je houden.

Het was 24 Dec. 2000,
Net een dag voor kerst.

U voelde zich al een tijdje niet zo goed.
De dokter zei: even kijken wat de tijd met je doet.

Ik kwam boven U keek me aan,
De blik in uw ogen liet mij niet meer gaan.

Ik zag opa, maar ik miste uw altijd stralende ogen.
Was die glinstering zomaar ineens vervlogen ?

De ambulance werd gebeld,
De laatste twee uur in uw eigen huis waren geteld.

De volgende dag met spoed geopereerd,
We dachten allemaal dat die stomme ziekte nu wel was gepeerd.

Je werkte hard aan je herstel.
En de vooruitgang ging tel voor tel.

Geen week later liep u weer rond.
Met een grote lach rond uw mond.

1 Januari met spoed weer geopereerd,
was die ziekte hem dan toch niet gepeerd ???

De laatste keer dat ik op visite was lag u te slapen.
U hoefde voor ons niet te ontwaken.

U heeft op 24 dec. Uw huis verlaten,
En op 9 februari bij ons een grote leegte achter gelaten.