Eenzame waarheid
Eenzame waarheid
Zwervend door vergeten straten
breekt sterrenlicht de duisternis.
Zoek ik naar verloren jaren, waarin
de dood mij steeds onbemind achterliet.
Lik ik nu mijn wonden, met het
verstrijken van de tijd
zal ik buigen voor de waarheid.
Als woorden sterven
in onverkende stilte
hoor ik toch de klanken
van geheimen, waar
de leugen regeert.
Ik rust nog slechts in
winterse eenzaamheid
als mijn zwerftocht voorbij
het eeuwige is gegleden.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Dinsdag, april 01, 2008 18:47 |
| soms kan waarheid heel eenzaam zijn en laat het je achter in een isolement... mooi gedicht Amy! liefs kerima ellouise |
|
| RealMe: | Dinsdag, april 01, 2008 18:43 |
| diep...mooi... | |
| xavion: | Zondag, maart 30, 2008 05:51 |
| Ondanks ''t bedroefd gevoel een hoopvol einde.. '';) |
|
| Br0ken_R00sje: | Zaterdag, maart 29, 2008 17:20 |
| Rakend Erg mooi Veel sterkte xx |
|
| Marousia: | Vrijdag, maart 28, 2008 20:55 |
| Zo triest en droefmooi verwoord. voelend in eenzaamheid. Liefs van Marousia | |
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||