alles los

De pijn is terug
Zo ineens
Zonder waarschuwing
Het doet pijn
De littekens scheuren
De woede
Het verdriet
De eenzaamheid
De tranen
Ze stromen
Net als het bloed
Ik schreeuw het uit
Maar ik val op de grond
Ik ben verloren
Verloren en alleen
Dwaas
Dat ik geloofde
Dom
Dat ik niet beter wist

Herinneringen vervagen niet
Ze houden me levend
Ze wekken me in mijn gelukkige roes
Schuld
En pijn
Ik ga dood
Diep vanbinnen
Bevrijd me dan
Waar ben je?
Waarom ben je er niet
Waarom zie ik je niet
Help me
Ik wil hier weg
Mijn hoofd vol
Mijn gedachten vaag
Help me
Ik stik
Ik verlies men adem
Ik verlies controle
Iets neemt over
Iets van binnenin
Ik kan niet meer vechten
Ik probeer nog wel
Moet steeds weer denken
Aan die verloren dagen
Aan die verloren uren
Helemaal alleen
Ik kan niet meer
Ik moet hier weg
Help me dan…

Geschreven door

*sadgirl*

Reacties op dit gedicht

sadgirl vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Elenore De Groote:	Donderdag, juli 03, 2008 21:38
Heel veel sterkte. Er komen nog wel mooie momenten. Zoek steun bij vrienden en familie, zoek hulp. Je bent het waard geliefd te zijn en jezelf lief te hebben. Liefs Elenore xxx

red one:	Vrijdag, maart 28, 2008 00:34
sterkte

Over dit gedicht

Auteur: *sadgirl*
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 28 maart 2008
Thema's: [Historie] [Angst] [Leven]