Lijkenwater
Lijkenwater
Ik sta aan de rand van de afgrond
starend in de gapende diepte
Ik dobber en dwaal rond
varend in lijkenwater
Ik voel zijn adem in mijn gezicht
de Dood roept mijn naam
Jouw zwijgen is immers mijn gif
en ik nam het gretig aan
Jij blies zachtjes uit mijn vlam.
Niemand bevrijdde zich van een traan
toen jij me mijn leven afnam
Heb ik eigenlijk ooit bestaan?
Ik sta aan de rand van de afgrond
starend in de gapende diepte
Ik dobber en dwaal rond
varend in lijkenwater
Ik voel zijn adem in mijn gezicht
de Dood roept mijn naam
Jouw zwijgen is immers mijn gif
en ik nam het gretig aan
Jij blies zachtjes uit mijn vlam.
Niemand bevrijdde zich van een traan
toen jij me mijn leven afnam
Heb ik eigenlijk ooit bestaan?
Reacties op dit gedicht
| CBR: | Zaterdag, maart 29, 2008 18:48 |
| brr...voelbare pijn en verdriet. liefs cbr |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, maart 29, 2008 18:34 |
| zeer gevoelig gedicht met woorden van pijn en verdriet | |
Over dit gedicht
| Auteur: Beyond Limits | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||