Lichtpuntje in de duisternis
Een lichtpuntje in de duisternis,
dat ben jij, opgedoken uit het niets.
Als een veulen dat voor het eerst zijn ogen opent.
Als een roos die voor het eerst opengaat in de ochtenddauw.
Als het zonlicht van de net opkomende zon.
Ik ken je nog niet goed, maar dat komt wel goed.
Ik ken je pas kort, maar dat wordt wel lang.
Ik ben benieuwd, maar ik zie het wel.
Hoe dan ook, je bent nu al mijn lichtpuntje in de duisternis.
dat ben jij, opgedoken uit het niets.
Als een veulen dat voor het eerst zijn ogen opent.
Als een roos die voor het eerst opengaat in de ochtenddauw.
Als het zonlicht van de net opkomende zon.
Ik ken je nog niet goed, maar dat komt wel goed.
Ik ken je pas kort, maar dat wordt wel lang.
Ik ben benieuwd, maar ik zie het wel.
Hoe dan ook, je bent nu al mijn lichtpuntje in de duisternis.
Remco van Rij (Cyblix)
13 maart 2002
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Donderdag, maart 14, 2002 18:52 |
| Die zit! | |
| marijke: | Donderdag, maart 14, 2002 18:46 |
| prachtig meer hoef ik niet te zeggen | |
| jeanine: | Woensdag, maart 13, 2002 21:21 |
| wow... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Remco van Rij (Cyblix) | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||