Niemand
Niemand
Niemand begrijpt mij, ook al zeggen ze van wel.
Maar ik weet wel beter, ik snap mezelf amper.
Met gesloten ogen luister ik naar mijn gedachtes
En ik ben weg, glijdend in mijn hoofd, in mijn verhaal.
Mijn verhaal, flitsend en ondertekend met woede en verdriet.
Zelfs nu na al die jaren, nee dan nog begrijp ik mezelf nog steeds niet.
Niemand begrijpt mij, ook al zeggen ze van wel.
Maar ik weet wel beter, ik snap mezelf amper.
Met gesloten ogen luister ik naar mijn gedachtes
En ik ben weg, glijdend in mijn hoofd, in mijn verhaal.
Mijn verhaal, flitsend en ondertekend met woede en verdriet.
Zelfs nu na al die jaren, nee dan nog begrijp ik mezelf nog steeds niet.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, maart 31, 2008 22:53 |
| van niemand kan je iemand maken en van iemand een mens met een stem, een wellicht wisselend aangezicht willen begrijpen begint bij luisteren, aan de hand van wat je naar buiten brengt meedenken, kijken hoe het moet zijn voor jou, en pas dan, als dat kan, zeggen welk vervolg er bij mij op komt, al geef je soms zwijgen blijvend misschien wel iemand beter aan zichzelf terug. hans |
|
| *Iselda..*: | Maandag, maart 31, 2008 21:53 |
| Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: *Maureen* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||