VERGETEN
Soms wil ik bij iemand schuilen,
gewoon even uithuilen.
Diep van binnen zit veel verdriet,
ik wil niet dat iemand dit ooit ziet.
Eraan denken doet veel pijn,
ik probeer daarom maar gewoon vrolijk te zijn.
Dit lukt lang niet alle dagen,
mijn humeur verandert dan ook met vlagen.
Overdag wil ik aan mijn verdriet geen aandacht schenken,
dit kan alleen maar door er helemaal niet aan te denken.
Elke avond als ik eraan denk wordt de pijn erger en meer,
OH, wat doet verdriet soms zeer.
Ik wil niet dat iemand dit ooit komt te weten,
Waarom kan ik alles gewoon niet vergeten?