Totaal onbewogen
heb ik deze klanken opgezogen
mentaal kwetsend
rondom me muren metsend
zal ik m'n vinger laten wijzen?
M'n machtigheid zal oprijzen
innerlijke vernieling
door jouw vergeten bezieling
om het feit dat tis gemis
maakt dat ik me vergis
zodat het gedis
aan jou toebehorend
zwarte gaten borend
in mijn verbale krachten
bezaaid met diepe schachten
zijn einde vindt.
Daar ga ik weer geswind
met moed op pad
die ik ooit bezat
als een uitzonderlijke gave....
Ik weet wel aan wie dit gedicht is gericht...
"misschien ben ik zonder betekenis en bezieling,door jou ook wel één grote brok vernieling..."