warrig....
Krassen,krassen,krassen,
rood doorbloede lijnen,
krassen,krassen,krassen,
om jezelf te laten verdwijnen.
Niets meer voelen, niets meer denken,
geen tranen meer van verdriet,
niets meer zeggen, niets meer vragen,
waarom je jezelf toen verliet.
Een zonniger bestaan,
niet meer donker en kil,
vandaag gaan slapen en niet meer wakker worden,
dat is alles wat ik wil.....
rood doorbloede lijnen,
krassen,krassen,krassen,
om jezelf te laten verdwijnen.
Niets meer voelen, niets meer denken,
geen tranen meer van verdriet,
niets meer zeggen, niets meer vragen,
waarom je jezelf toen verliet.
Een zonniger bestaan,
niet meer donker en kil,
vandaag gaan slapen en niet meer wakker worden,
dat is alles wat ik wil.....
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: karinwolk | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||