mijn roos
Toen ik je voor het eerst ontmoette, gaf ik je een roos
Die roos was een symbool, een symbool van schoonheid
En van vriendschap, dat is waarom ik die bloem voor je koos
Uiterlijke schoonheid is vergankelijk, ze verdwijnt met de tijd
De roos zal verwelken wanneer je enkel om die schoonheid geeft
Als de roos dus na enkele dagen verwelkt, is dat je eigen schuld
Als je van de roos wil genieten, als je wil dat ze voor altijd leeft
Let dan niet op die vergankelijke schoonheid waarin ze is gehuld
Wie enkel om uiterlijke schoonheid geeft, zal verwelken, net als de roos
Wanneer je ook om het innerlijk geeft, dan pas kan je van de roos genieten
En innerlijke ben jij prachtig, en die innerlijke schoonheid is tijdloos
De jongens raakten op je uiterlijk uitgekeken, daarom dat ze je verlieten
Maar ik kijk niet naar het jouw uiterlijk, want dat is meestal schijn
Je kan wel lachen, maar ik zie dat je vanbinnen bittere tranen huilt
Je bent bang om weer verlaten te worden, bang om gelukkig te zijn
Mijn roos, ik begrijp je angst, je zorgen die je achter die lach verschuilt
Je kan stellen dat elke roos ooit zal verwelken, maar is dat zo?
Als je bedenkt dat ik die roos ook gaf als symbool van onze vriendschap
Is die roos, als je het zo bekijkt, dan geen volkomen waardeloos cadeau?
Is onze vriendschap gedoemd te verdwijnen? Is dit een sarcastische grap?
Dat was niet mijn bedoeling, daarom dat ik je vraag die roos te drogen
Als je het moeilijk hebt en ik niet in de buurt ben, neem dan die roos
Weet dan dat je op mij kan rekenen, ik zal je helpen, of dat toch pogen
Want het was ook als teken van onze vriendschap dat ik die bloem koos
Als je het moeilijk hebt, niet weet waar naartoe, kom dan maar bij mij
Bij mij kan je terecht als je een schouder nodig hebt om op uit te huilen
Je kan altijd op me rekenen, “ik zal er altijd voor jou zijn”, zoals jij dat zei
Mijn vriendschap zal altijd blijven, vanuit het hart gemeend, geen valkuilen
Detail:
Herlees dit gedicht, maar vervang telkens als je de woorden ‘d(i)e roos’ leest , de ‘die’ of ‘de’ door ‘mijn’ . Op de eerste zin na, krijg je dan een nieuw gedicht, dat veel persoonlijker is en veel mooier dan het “oorspronkelijke” gedicht.
Ik draag het op aan alle meisjes die ik nog zal ontmoeten en die een roos van mij zullen
(willen) krijgen. (kleur naar keuze :-))
Groeten,
Die roos was een symbool, een symbool van schoonheid
En van vriendschap, dat is waarom ik die bloem voor je koos
Uiterlijke schoonheid is vergankelijk, ze verdwijnt met de tijd
De roos zal verwelken wanneer je enkel om die schoonheid geeft
Als de roos dus na enkele dagen verwelkt, is dat je eigen schuld
Als je van de roos wil genieten, als je wil dat ze voor altijd leeft
Let dan niet op die vergankelijke schoonheid waarin ze is gehuld
Wie enkel om uiterlijke schoonheid geeft, zal verwelken, net als de roos
Wanneer je ook om het innerlijk geeft, dan pas kan je van de roos genieten
En innerlijke ben jij prachtig, en die innerlijke schoonheid is tijdloos
De jongens raakten op je uiterlijk uitgekeken, daarom dat ze je verlieten
Maar ik kijk niet naar het jouw uiterlijk, want dat is meestal schijn
Je kan wel lachen, maar ik zie dat je vanbinnen bittere tranen huilt
Je bent bang om weer verlaten te worden, bang om gelukkig te zijn
Mijn roos, ik begrijp je angst, je zorgen die je achter die lach verschuilt
Je kan stellen dat elke roos ooit zal verwelken, maar is dat zo?
Als je bedenkt dat ik die roos ook gaf als symbool van onze vriendschap
Is die roos, als je het zo bekijkt, dan geen volkomen waardeloos cadeau?
Is onze vriendschap gedoemd te verdwijnen? Is dit een sarcastische grap?
Dat was niet mijn bedoeling, daarom dat ik je vraag die roos te drogen
Als je het moeilijk hebt en ik niet in de buurt ben, neem dan die roos
Weet dan dat je op mij kan rekenen, ik zal je helpen, of dat toch pogen
Want het was ook als teken van onze vriendschap dat ik die bloem koos
Als je het moeilijk hebt, niet weet waar naartoe, kom dan maar bij mij
Bij mij kan je terecht als je een schouder nodig hebt om op uit te huilen
Je kan altijd op me rekenen, “ik zal er altijd voor jou zijn”, zoals jij dat zei
Mijn vriendschap zal altijd blijven, vanuit het hart gemeend, geen valkuilen
Detail:
Herlees dit gedicht, maar vervang telkens als je de woorden ‘d(i)e roos’ leest , de ‘die’ of ‘de’ door ‘mijn’ . Op de eerste zin na, krijg je dan een nieuw gedicht, dat veel persoonlijker is en veel mooier dan het “oorspronkelijke” gedicht.
Ik draag het op aan alle meisjes die ik nog zal ontmoeten en die een roos van mij zullen
(willen) krijgen. (kleur naar keuze :-))
Groeten,
Reacties op dit gedicht
| darksky: | Dinsdag, mei 21, 2002 00:04 |
| Hte heeft wel ff geduurd voor ik dit geicht vond , maar ik vond het het zoeken waard. Even sprakeloos. Zo mooi is je gedicht. xxx |
|
| Lottieke: | Zondag, april 14, 2002 18:33 |
| Ik kan da echt ni begrijpe hoe dage der oep komt. :-) MMMMMMMOOOOOOOOOOOOOOOIIIIII! J'aime deux choses toi et ta rose ta rose pour un jour et toi pour toujours! xxxxxxxxx...xxxxxxxxx |
|
| tamara24: | Zondag, april 14, 2002 00:45 |
| ppppffffff darkmind je bent goed met gedichten leg me eens uit hoe je dat doet? ikken het nl niet dikke kusss tamara | |
| ilse: | Zondag, maart 31, 2002 17:38 |
| weeral zo'n mooi gedicht... kzou heel graag een roos van u krijge ze, tmag wel een mooie witte zen, de kleur van de hoop hé vele kuskes en ne hele dikke kus ilsje |
|
| aaf: | Zondag, maart 24, 2002 13:08 |
| weer ben ik sprakeloos. waar je t vandaan haalt weet ik niet?maar tis heel bijzonder iniedergeval! ik zou zeker wel een roos van jou willen krijgen! en jou vriendschap willen beleven. want volgens mij ben je een vriend uit duizenden. dikke knuf aaf |
|
| Cindy: | Donderdag, maart 14, 2002 21:39 |
| Darkmind, Je kan heel mooie gedichten schrijven. Dit gedicht is met gevoel geschreven (dat vind ik toch). Het heeft mij aangegrepen. De innerlijke schoonheid is uiteraard heel belangrijk en dat schijnen sommige personen niet te beseffen. Ik hoop ooit een jongen tegen te komen waarvoor de innerlijke schoonheid het belangrijkst is. Groetjes Cindy |
|
| Lieverdje: | Woensdag, maart 13, 2002 23:10 |
| Darkmind, dit is echt een prachtig tekstje! Een gedicht lijkt het me niet echt, daarvoor is de tekst iets te doorlopend. Maar verder vind ik het heel mooi. Ik denk dat je het hart op de juiste plaats hebt, aangezien je veel oog hebt voor de innerlijke schoonheid van een meisje... en dat is ook wat de meeste meisjes belangrijk vinden. Groetjes, Lieverdje xxx |
|
| Lieverdje: | Woensdag, maart 13, 2002 23:08 |
| Sheenaatje, weet je... ik was eens een keer met mijn vriendje op trot, en wat zagen wij??? Een rozenverkoper (je weet wel zo ééntje dat in cafés rozen komt verkopen). En wat had die verkoper? Rode rozen, roze rozen, gele rozen en... prachtige blauwe rozen! Je kunt zeggen, zo blauw als een diep gedeelte van de Atlantische Oceaan. Je begrijpt misschien wel, hoe groot mijn verbazing was... Lieverdje xxx |
|
| Sheena: | Woensdag, maart 13, 2002 22:16 |
| Kwil een ZEEBLAUWE roos, stampvoet ze ..... maar die schijnen niet te bestaan !!!! Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: darkmind | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||