Huilles (voor Sheen ;-))!
Voorover geklapt op het speelplaats
de pijn was niet erg
maar toen de schaafwond zichtbaar was
krijste je het schoolplein over
huilen van de pijn
toen je afscheid moest nemen
van je liefste vriend
was de gedachte al voldoende
maar bij het zien van de kist, jankte je
huilen van verdriet
toen je het cadeau kreeg
wat altijd je wens was
gegeven uit pure liefde
kwamen de tranen ook vanzelf
huilen bij geluk
je levensweg kreeg een doodsklap
waardoor je huilen
niets meer kon veranderen
het gevoel was stuk
verhuisd naar een huilend hart
niets kon nog harder zijn
dan de les die je had ervaren
tranen zouden zinloos zijn
want zoveel tranen had je niet
en je geheim kon tranen niet verdragen
wil je weer huilen
moet je kijken in de spiegel
bewust worden van de pijn
uit vervlogen tijden
die tranen verbannen hebben
zal niet verwonderlijk zijn
dat je de tranen weer ziet komen
uiteindelijk huil je weer
elke dag opnieuw uit pure herkenning
zelfs bij een film op tv.
13-03-‘02/23:48
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, maart 15, 2002 02:30 |
| in navolging op mijn lachles van onlangs heb ik het op z'n watervals geprobeerd.... kijk morgenvroeg maar.... :-)) maar de di angeli-methode is ook mooi.... |
|
| Sheena: | Donderdag, maart 14, 2002 10:11 |
| Zelfs als ik viel, hoe klein ook, op het schoolplein, kon en mocht ik niet huilen, ach wie weet ooit ? droogogige Sheen |
|
| arie: | Donderdag, maart 14, 2002 05:07 |
| Oeff Wil. In zo een korte tijd, iemand zo goed typeren, is een gave. En jij hebt die... liefs, Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||