Utopia
De wereld veranderd, je weet niet wat je ziet,
alleen maar problemen en altijd maar verdriet.
Heb de krant opgezegd en luister naar muziek,
vlieg door emoties, ik ben er even niet.
Oorlog, kernexplosies, daarvoor open ik mijn ogen,
niet zoals die mensen die het maar gedogen.
Denken als wij het niet zien, dan weten zij het niet,
spelen het spelletje goed, zogenaamd de politiek.
Daarom zeg ik wat ik denk dit is mijn testament,
mijn liefdevol geschenk, waardoor ik dit bedenk.
De wereld breekt af, de natuur gaat kapot,
met wat hulp van jullie, geef ik nog niet op.
Doe een oproep naar de mensen om mij heen,
kijk niet weg maar schreeuw met mij mee!
Wij laten de wereld nog niet vergaan,
wij laten horen waar wij voor staan.
Proberen de mensheid tot elkaar te laten komen,
wij durven het, van utopia's te dromen!
(*Technisch gezien is dit geen gedicht, maar een rap die ik afgelopen zaterdag 29-3-08 heb voorgedragen op het poëzie festival :)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: dreamstar | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2008 | ||
| Thema's: | ||