Op de rand
Op de rand van het gebouw
Met de frisse wind door me gezicht
De grond voor me
Zo oneindig diep
Alles kan vergeten worden
Door de laatste stap
Vol overtuiging stond ik hier
Maar de twijfels komen
Zouden mensen me gaan missen?
Nadat ze mij hierbij betrokken?
Zullen ze nu voelen wat ze mij hebben aangedaan?
Ofblijf ik nog even op me beide benen staan.
Stapje voor stapje
Dichten bij de rand
Tot ik me evenwicht verlies
Daar val ik dan
Met een laatste blik sluit ik mijn ogen
Het is goed
Met de frisse wind door me gezicht
De grond voor me
Zo oneindig diep
Alles kan vergeten worden
Door de laatste stap
Vol overtuiging stond ik hier
Maar de twijfels komen
Zouden mensen me gaan missen?
Nadat ze mij hierbij betrokken?
Zullen ze nu voelen wat ze mij hebben aangedaan?
Ofblijf ik nog even op me beide benen staan.
Stapje voor stapje
Dichten bij de rand
Tot ik me evenwicht verlies
Daar val ik dan
Met een laatste blik sluit ik mijn ogen
Het is goed
Reacties op dit gedicht
| [F]lower..: | Maandag, april 07, 2008 22:00 |
| Ik weet niet of dat wel zo goed is.. | |
| Ciinthiiaa: | Donderdag, april 03, 2008 19:06 |
| wat een triest gedicht:( heel veel sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: NeverAgain | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2008 | ||
| Thema's: | ||