De vroege vogel zong vreselijk vals..
Zijn woede greep mij naar de hals..
Ik eet vanavond Kip

Duw me van de richel af
Kijk nog even hoe ik val
Reik me vervolgens de hand
Om me omhoog te sleuren
Uit onafzienbaar tranendal
Me weer een beetje op te beuren
Lachend sta ik op de rand
En weer duw je me naar beneden
Oog om oog, tand om tand
Zo kan ik niet meer delen
Barsten in het porselein
Zijn niet meer te helen
Geen zin meer om te rijmen
Gevoelens stuk te lijmen
Bij voorbaat dus excuses
Heb je nooit willen vervelen
Met mijn klein bestaan
Jij hebt de strijd gewonnen
Ik loop wel achteraan
Mijn ziel onder mijn arm
Akkers onontgonnen
Roepen zacht mijn naam
Maar ik ben allang heengegaan
Met een vertwijfeld hart
Volg ik de Karavaan