Ik was vergeten, dat ik gedichten kon schrijven!
Kleine dingen van mezelf die soms ontbraken.
Ik was natuurlijk bang, dat ik je ging haten.

De hele tijd was ik zeker,dat je alles ging geven!
Verloren was ik de helft van de tijd als je me aankeek!

Ik heb me voorgenomen nooit te schreeuwen
ik weet dat het anders kan, ik weet dat je gevoelens moet tonen.. maar ik geloof alleen in wit en zwart. Het grijs dat verborgen ligt in schaduwen is een schim van wat ik zie!

Ik ben verloren gelopen ergens tussen die wereld van jou en mij! Een wereld die we zelf gecreëerd hebben! Een wereld die verzonnen werd door jou en mij!

Een rode roos heeft doorns... ik heb me vaak geprikt! Ik heb de afgelopen jaren meer over mezelf geleerd dan die wie anders ook! Ik ben verdronken een paar keer... en nog steeds lijkt het moeilijk om toch maar mijn hoofd juist boven water te houden! Ik heb vaak tegen mezelf gelogen...en waarschijnlijk nog het vaakst tegen jou!

Begrijp je mij wel eens... of ben ik dan toch stilletjes dood gegaan in je hart en ziel ?

ps) Vergeet me niet