Verdoofd
Ik kijk wazig de wereld in,
alsof ik net geboren ben
ik laat alles langs me heen gaan
alsof ik de wereld nog niet ken.
Ik ben verdoofd door verdriet,
ik keer me in mezelf,
en niemand bevrijdt me
alsof niemand het ziet.
En als het wordt opgemerkt
zijn ze boos op mij.
Zodat mijn slechte humeur
alleen maar wordt versterkt.
Zo wordt de cirkel vicieuzer,
dan dat het al was
en het watrer om me heen,
blijft maar stijgen.
Dan komt het tot mijn nek
en moet ik vechten voor mijn leven
kopje onder, kopje boven
totdat ik op zal geven.
En dan... kom jij
jij zegt me - fluistert me -
dat je van me houdt
en ik heb weer iets om voor te vechten.
alsof ik net geboren ben
ik laat alles langs me heen gaan
alsof ik de wereld nog niet ken.
Ik ben verdoofd door verdriet,
ik keer me in mezelf,
en niemand bevrijdt me
alsof niemand het ziet.
En als het wordt opgemerkt
zijn ze boos op mij.
Zodat mijn slechte humeur
alleen maar wordt versterkt.
Zo wordt de cirkel vicieuzer,
dan dat het al was
en het watrer om me heen,
blijft maar stijgen.
Dan komt het tot mijn nek
en moet ik vechten voor mijn leven
kopje onder, kopje boven
totdat ik op zal geven.
En dan... kom jij
jij zegt me - fluistert me -
dat je van me houdt
en ik heb weer iets om voor te vechten.
Reacties op dit gedicht
| thisgreyscene: | Woensdag, april 09, 2008 18:18 |
| heel mooi :) | |
| MoonSpell: | Maandag, april 07, 2008 19:45 |
| Mooi! Verdrietig maar ook hoopvol.. Het doet wat.. | |
| Ylaide: | Vrijdag, april 04, 2008 21:54 |
| Hm.. heel mooi.. raakt me..:) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Allysson | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2008 | ||
| Thema's: | ||