Dromen worden nachtmerries,
Angst voor hun ogen.
Nachtmerries komen uit,
Geen tijd om hun tranen te drogen.
Altijd maar zoekend naar een plek,
om te schuilen.
Nooit iemand gevonden,
Om bij uit te huilen.
Het regent op de straat,
Hun kleren en haren nat.
Geen plaats om te slapen,
Het is stil op hun pad.
Iedereen loopt ze maar voorbij,
Niemand die ze de liefde wil geven.
Ze worden gewoon vergeten,
Niemand weet dat ze leven.
Er voorbij lopen, zonder ze te zien,
Gewoon daar laten staan.
Alsof ze onzichtbaar zijn,
Niemand weet van hun bestaan.
Liefde is wat ze missen,
De liefde in plaats van die pijn.
Dit moeten we veranderen,
Dit moet anders zijn !!