De Tijd.

De tijd is een eindeloos begrip,
een onmetelijke maat.
Een hele kleine knip,
in een gigantische tijdkaart.
Als onze klok niet meer voldoet,
bedenken wij dat het anders moet.
Lichtjaren hebben wij uitgevonden,
zodat WIJ met meten verder konden.

Dat is uitgevonden in de ruimtevaart,
een soort onmetelijke ruimtekaart.
Verloren tijd zien wij als een gemis,
een begrip van tijd die er te vaak is.
Verloren tijd is nooit terug te vinden,
hij heeft vijanden en nooit vrinden.
Alsof je tijd zou kunnen verliezen,
men moet alleen de juiste tijden kiezen.

Het begrip tijd is onbepaald,
veloren tijd kan nooit worden ingehaald.
Gedane zaken nemen geen keer,
op naar de volgende tijd maar weer.
Verledentijd, toekomstigetijd,hedendaagsetijd,
allemaal uitgevonden vormen van onze tijd.
Menselijke waarden van tijd aangegeven,
om met de factor tijd te kunnen leven.

Hoe langer de mens op aarde leeft,
destemeer men zich in het verleden begeeft.
Omdat de toekomstigetijd te weinig ruimte geeft,
vergeet men gewoon dat men in het heden leeft.
Omdat het lijkt of de hedendaagsetijd,
met al zijn uitvindingen door je vingers glijdt.
De ouderdom die nergens meer voor deugt,
de toekomstigetijd is alleen nog voor de jeugd.

De jeugd die van alles mag en alles kan,
bakt er jammer genoeg helemaal niets van.
De schuld ligt toch weer in het verleden,
het is door gebrek aan tijd,
door onze vingers heen gegleden.
Alsof je de tijd vast zou kunnen grijpen,
door heel hard je handen dicht te knijpen.
Ho wat zou dat vreselijk gemakkelijk zijn,
het bespaarde ons ook een heleboel pijn.

De mens probeert de tijd naar zijn hand te zetten,
maar zou beter op zijn spreuken moeten letten.
De tijd heelt alle wonden,
waarom dan de medische wetenschap uitgevonden?
De mens doodt de tijd, alsof de tijd is te doden.
De tijd doodt de mens, door gewoon op tijd te wezen.
Daarom deze laatste wijze raad in deze,
houdt moet, leef zoals het moet.
DAN HOEF JE DE DOOD OOK NIET TE VREZEN.