Ik loop aan het strand.
Met mijn blote voeten in het warme zand.
Lekker dat losse zand tussen je tenen.
De zon komt over het water heen geschenen.
En mijn gezicht dat brand.

Die warme zonnestralen op mijn gezicht.
Ze lijken op een bericht.
Dat wil zeggen meisje maak je niet druk om mij.
Waar ik nu ben voel ik me blij.
Misschien dat het mijn gedachten wat verlicht.

Want vaak denk ik nog aan jou.
Wat was toen de lucht nog blauw.
En al die mooie herfstkleuren.
Waren veel makkelijker te bespeuren.
Maar alles was zo grauw.

Ik kijk naar de branding, het water komt naar me toe.
Er rolt een traan van verlangen, voel me niet meer moe.
Ik denk dat jij de zon bent, en met je stralen hebben wij
kontakt met elkaar.
Waarom ontdek ik dit pas na zoveel jaar.
Ik wil jou ook begroeten , maar weet alleen niet hoe.

Carlie_62
oktober 2001