Onbegrip en verbaasd…..

Maar toch het besef dat het nog zo logisch en normale gang van zaken is, wanneer ik achteraf nog een blik terug erop neer leg.

Soms is de werkelijkheid voor mij juist vaker Onwerkelijk.

Want de realiteit…. Lijkt mij soms wel te hebben misleid.

De werkelijkheid wat als een spiraal draaiend word vergeten in mijn illusie,

Wanneer ik in zo'n waas, verslagen alleen de wereld in staar

Zo moeilijk is het soms om te beseffen dat onze waarneming en wel elke gedachten, ervaring wat de wijsheid maakt,

maar slechts een klein deel is van dit leven. Dat we niet alleen in de nuchtere gedachten aanwezig zijn.

Dat een moment niet alleen daar is wat je ziet.

Maar tegelijkertijd een soort van leven leid in de mysterie van onze onwetendheid.

Die onoverwinnelijke grens wat ons bewust van onbewust scheidt. Zoveel gedachten, gevoelens en waarschijnlijk al zoveel antwoorden wat transparant in ons gelaat ,al mogelijk aanwezig is

Zoveel problemen wat ons negatief belasten, terwijl de oplossingen en antwoorden voor veel problematiek al ergens in onze gedachten klaar is gezet……..

wachtend tot het moment van zelfbewust verkeerd.

Waarvan de tijdsduur tot dat moment, relatief is gebaseerd op o.a. ervaringen, daarvan de verwerking, dus onze zelfkennis,kortom de wijsheid wat men krijgt door de ervaringen wat hij op het pad van zijn leven is tegen gekomen en heeft ondergaan…

Maar hoe kan je iets onbewust al weten, en in je bewustzijn heb je de onwetendheid .

Terwijl je het moment van bewust woorden ,

Een verbazing en onbegrip beleeft.
Je vind al bijna ongeloofwaardig,

terwijl je tegen je zelf, in stilte je eigen gelijk toe spreekt,

Want dat zo hoe je het toen voelde en ff deed inbeeldde

Was toch die conclusie en de waarheid de werkelijkheid inderdaad was

Dat eerste moment met gevoel wat erin je gedachte optrad, een fractie van een paar secondes kwam een voorstelling wat jij tot aan jouw onwetendheid gaf

De intuïtie, vanuit je onbewustheid, wat je niet geloofde en negeerde.

misschien door gebrek aan zelfvertrouwen of juist de wil het niet te willen weten.

Hou het misschien maar beter op:

"de min waarde wat je legde op je gevoel, op de intuïtie. "

"Op de waarheid van je ziel….. "

Wat voor mij destijds onverstaanbaar was, door de waas waarmee ik staarde in de werkelijkheid.

Want de waarheid, was mijn ziel, mijn dromen…. De werkelijkheid dreigde en vergat ik toen maar in mijn illusie. Geen gedachten wat mij erin tegen hield enkel op t einde …

"een onbegrip en door mijn verbazing verslagen"