de man met de kaarten
het blijft maar duren dat die cowboy sterft
terwijl zijn bord eten al een week bederft
we bevinden ons met vier in het lokale bordeel
waar ik met een joker in mijn kaarten speel
ik hou van het gezelschap van dezelfde prostituee
want die speelt altijd met mijn kaarten mee
wij zijn dat kaartspel al jaren gewoon
de buitenwipper is altijd de vierde persoon
plots kreunt de cowboy geef iedereen hier
van mij een glaasje bier
dan slik ik vlug wat scherven
om wat sneller te kunnen sterven
we weten hiermee dat zijn laatste uur geslagen heeft
maar ik sta op en reageer beleefd
van al dat wachten moet jij je wel vervelen
heb je geen zin om nog een laatste ronde mee te spelen
de cowboy buigt naar voren en braakt
terwijl de prostituee haar kledij losmaakt
waarop ik zeg lieve hemel
je moet mij nu nog niet beminnen
laat mij eerst dat kaartspel winnen
we zetten allebei ons kaartspel voort
maar worden na een tijdje alweer gestoord
ditmaal door een zwaargewonde soldaat
die het lokale bordeel binnengaat
en schreeuwt met veel geweld
de bommen vallen
haast je naar de schuilkelder
waarop ik zeg verdorie man
kun je ons niet met rust laten wanneer we kaarten
terwijl zijn bord eten al een week bederft
we bevinden ons met vier in het lokale bordeel
waar ik met een joker in mijn kaarten speel
ik hou van het gezelschap van dezelfde prostituee
want die speelt altijd met mijn kaarten mee
wij zijn dat kaartspel al jaren gewoon
de buitenwipper is altijd de vierde persoon
plots kreunt de cowboy geef iedereen hier
van mij een glaasje bier
dan slik ik vlug wat scherven
om wat sneller te kunnen sterven
we weten hiermee dat zijn laatste uur geslagen heeft
maar ik sta op en reageer beleefd
van al dat wachten moet jij je wel vervelen
heb je geen zin om nog een laatste ronde mee te spelen
de cowboy buigt naar voren en braakt
terwijl de prostituee haar kledij losmaakt
waarop ik zeg lieve hemel
je moet mij nu nog niet beminnen
laat mij eerst dat kaartspel winnen
we zetten allebei ons kaartspel voort
maar worden na een tijdje alweer gestoord
ditmaal door een zwaargewonde soldaat
die het lokale bordeel binnengaat
en schreeuwt met veel geweld
de bommen vallen
haast je naar de schuilkelder
waarop ik zeg verdorie man
kun je ons niet met rust laten wanneer we kaarten
Reacties op dit gedicht
| Fantasy: | Maandag, april 07, 2008 11:00 |
| Mooi geschreven.... en graag gelezen...;):P XXX Fantasy |
|
| Quicksilver: | Zaterdag, april 05, 2008 23:43 |
| Heb het graag gelezen!Is mooi geschreven... Liefs van mij Dicky |
|
| Marousia: | Zaterdag, april 05, 2008 20:20 |
| Ik heb je weer graag gelezen, je verveelt absoluut niet, die engelse poezie, een plaatje hoor chapeau. Liefs van Marousia | |
| kerima ellouise: | Zaterdag, april 05, 2008 14:12 |
| al vergaat de wereld, de tafel met kaarten blijft rechtop :) liefs kerima ellouise |
|
| Yellow: | Zaterdag, april 05, 2008 12:08 |
| :) goed geschreven, uw Engelse gedichten waren ook goed, Y. |
|
| lexx: | Zaterdag, april 05, 2008 11:20 |
| schutjassen :) ken je dat spel? of een-en-twintigen? kwartetten? ik ook niet; maar wel een leuke tekst. |
|
| sensi: | Zaterdag, april 05, 2008 10:40 |
| :D Tjonge .. Poëzie = wat het gevoel bekoort .. Je bent toch een rare numero hoor! :D Liefs |
|
| vat: | Zaterdag, april 05, 2008 10:36 |
| :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2008 | ||
| Thema's: | ||